Michel had dus ook z’n racefiets mee en mijn moeder ging die vakantie ook een paar keer met hem op pad. Hij trapte een constante tempo, heuvel op iets rustiger en naar beneden iets harder. Maar wel stoïcijns trappend voor uren, terwijl ik en mijn zus met zijn zoon en dochter speelden. Dat was zo leuk dat we het jaar erop bij hun op bezoek gingen in het noorden van Bretagne. Hij scheen te werken voor een of ander merk dat fietsonderdelen maakte zo vertelde mijn vader nadat ze met hem op pad geweest waren. En ze hadden een revolutionaire schakel groep gezien. Eentje die elektronische werkte, ofwel de (wellicht zelf prototype van de) MAVIC Mektronic groep.

Het duurde nog jaren voor ik de groep voor het eerst in actie zag tijdens een triathlon. Van die grote shifters die ver naar binnen gebogen zaten en allemaal draadjes langs het frame. Ook het achter- en voorderailleur waren fors uitgevoerd, want er moest een motortje in die voor het wisselen van de versnellingen zorgde. Persoonlijk vond ik het er niet uit zien. Het bleef voor mij dus ook bij die ene keer in de triatlon dat ik de groep voorbij zag komen. Doorgebroken is de groep nooit, maar de techniek van elektronisch schakelen is niet meer weg te denken uit het wielrennen. MAVIC was gewoon de tijd ver vooruit! Toch heeft het merk hiermee zeker een trent gezet, want onderhand zijn het de gevestigde merken Shimano, Campagnolo, Sram en straks ook FSA die groepen maken die elektronisch schakelen.